Dołącz do Premium – czytaj całe teksty i graj w Fantasy Lidze! >>

Piotr Alabrudziński: Panie Zbyszku, gdyby miał Pan powiedzieć kilka słów o sobie… 

Zbigniew Bytomski: Z zamiłowania jestem turystą. Dużo podróżowałem po kraju i Europie prywatnie czy zwykłymi wycieczkami, bardzo to lubię. Drugie moje zamiłowanie to fotografia. Miałem zostać fotografem, a zostałem drukarzem. Mało kto o tym wie. Do tego bardzo mnie interesuje nie tyle dziennikarstwo, co kronikarstwo. Od młodości lubiłem zbierać różne informacje, wycinałem z gazet fragmenty o Mistrzostwach Świata w piłce nożnej i inne takie rzeczy. 

Turystyka, fotografia, kronikarstwo, no i sport. Jestem z wielodzietnej rodziny. Myśmy wszyscy uprawiali przed domem sport. Była piłka nożna, siatkówka. W koszykówkę zacząłem grać na podwórku gdy trochę podrosłem – w wieku piętnastu lat nie miałem nawet 150 cm. Pierwsze moje rzuty wpadały do garnka zawieszonego na bramce piłkarskiej. Gdy wróciłem ze służby wojskowej przytargałem  kosz, zbiłem ze starych desek tablicę i potem wszyscy na podwórku grali w koszykówkę. Ja to zawsze inicjowałem. 

Lubię kontakt z ludźmi, szczególnie młodzieżą, bo człowiek wśród młodzieży inaczej się czuje, młodziej, ma więcej werwy. 

Ale nie od razu zaczął się Pan interesować koszykówką młodzieżową? 

Zaczęło się ok. 1995. Mieszkam w Rudzie Śląskiej, jakieś 500 metrów od hali Pogoni. Tam wtedy była ekstraklasa i boom na koszykówkę. Zacząłem chodzić na mecze i bardzo mi się to spodobało. Chodziłem też na mecze sekcji młodzieżowej, bo mieliśmy dużo kategorii wiekowych. Założyłem bloga KS Pogoń Ruda Śląska, coś tam pisałem.