Dołącz do Premium – czytaj całe teksty i graj w Fantasy Lidze! >>
Top 100 polskich koszykarzy:
Miejsca 100-91 >>>
Miejsca 90:81 >>>
Miejsca 80:71 >>>
Miejsca 70:61 >>>
Miejsca 60:51 >>>
50. Kacper Radwański (rzucający obrońca, 1994r., 189 cm, GTK Gliwice) – śr. 3,8 punktu i 2 zbiórki, rok temu 50. miejsce
Nie da się ukryć, że w tym roku GTK jest mocno zagraniczne, a co za tym idzie rola Kacpra znacznie zmalała. W poprzednich latach był czołową postacią drużyny, najlepszym defensorem w zespole – teraz jednak o minut musi znacznie mocniej walczyć – nie ułatwiły tego też problemy ze zdrowiem na początku sezonu. Do wskoczenia na wyższy poziom Radwańskiemu na pewno brakuje lepszego rzutu z dystansu i to właśnie na tym aspekcie gry musi się najmocniej skoncentrować.
49. Filip Dylewicz (silny skrzydłowy, 1980r., 202 cm, Asseco Arka Gdynia) – śr. 8,2 punktu i 4,8 zbiórki, rok temu 48. miejsce
[ihc-hide-content ihc_mb_type=”show” ihc_mb_who=”2,3,4″ ihc_mb_template=”1″ ]
Ten sezon ma być „ The Last Dance” Filipa Dylewicza na parkietach PLK, ale czy aby na pewno słusznie wysyłany jest na emeryturę? W obecnych rozgrywkach spisuje się bardzo dobrze, trafia za 3 ze skutecznością 46,8% i jest ważnym ogniwem Arki w ataku. Wiadomo, że w tym wieku ciężko wymagać już od Filipa atletyzmu i dobrej obrony, ale w ataku to wciąż jest gracz, który gwarantuje stabilny rzut i ogromną boiskową inteligencję.
48. Jarosław Mokros (silny skrzydłowy, 1990r., 201 cm, Arged BMSlam Stal Ostrów Wlkp.) – śr. 6,8 punktu i 4 zbiórki, rok temu 45. miejsce
Tradycyjny przykład „boiskowego walczaka”, przy którym jednak dość często mówi się o pewnym niedosycie, niezależnie od zdarzających się kłopotów ze zdrowiem. Warunki fizyczne, doświadczenie, gra w obronie – wszystko na plus. Używany przez trenerów do rozciągania gry z pozycji 4, nie zachwyca jednak skutecznością rzutów – w tym sezonie jest to 30,3 %.
47. Piotr Niedźwiedzki (środkowy, 1993r., 210 cm, WKK Wrocław) – śr. 14 punktów i 8,3 zbiórki w 1. Lidze, rok temu 51. miejsce
„Najlepszy gracz 1. Ligi”, „Już dawno powinien grać w PLK” – oba stwierdzenia raczej prawdziwie, ale z jakiegoś powodu Piotr wciąż gra na zapleczu ekstraklasy, gdzie jest prawdziwym dominatorem. W 1. Lidze mało jest rywali pod koszem, którzy są w stanie choćby ograniczyć środkowego ekipy z Wrocławia. Kto wie, może razem z WKK zagości w PLK? Niedźwiedzki dodatkowo mocno zaangażował się w koszykówkę 3×3, gdzie jego rozmiary i wyszkolenie techniczne pozwalają mu być bardzo efektywnym zawodnikiem.
46. Filip Put (silny skrzydłowy, 1993r., 201 cm, Zastal Enea BC Zielona Góra) – śr. 5,4 punktu i 3 zbiórki, rok temu 59. miejsce
Latem zanotował wielki przeskok z dna tabeli na sam jej szczyt, ale trzeba przyznać, że jak do tej pory w Zielonej Górze radzi sobie przyzwoicie. Wiadomo, że Filip nie stanie się nagle graczem pierwszej piątki zespołu grającego o mistrzostwo, ale z ławki potrafi wnieść sporo energii i koszykarskiej jakości. W systemie Żana Tabaka odnalazł się znacznie lepiej niż Mikołaj Witliński kilka miesięcy temu, dla którego przewidziana była podobna rola. Ma też cechy osobowości, pasujące chorwackiemu trenerowi.
45. Jakub Nizioł (niski skrzydłowy, 1996r., 201 cm, Enea Astoria Bydgoszcz) – śr. 10,4 punktu i 6,2 zbiórki, rok temu 86. miejsce,
W Legii minuty raz były, raz nie, ale kilka przebłysków sporego potencjału można było już zauważyć. Jakub po przenosinach do Bydgoszczy zdecydowanie rozwinął skrzydła i na teraz trzeba mówić o nim, jako o jednej z czołowych postaci Astorii. Nizioł dobrze rzuca z dystansu, potrafi też grać atletycznie, co idealnie sprawdza się w taktyce trenera Artura Gronka. Notuje zatem wyraźny skok w naszym rankingu.
44. Adrian Bogucki (środkowy, 1999r., 215 cm, Anwil Włocławek) – śr. 4,1 punktu i 3 zbiórki, rok temu 43. miejsce
W Radomiu zaliczył bardzo udany sezon – miał duże minuty, pewność gry i bardzo dobrego rozgrywającego, nic tylko korzystać. W Anwilu póki co musi mierzyć się z o wiele większymi wymaganiami i wyzwaniami – efekty bywają naprawdę różne, od sporych błędów i gaf po bardzo dobre, dojrzałe zagrania. Adrian ambitnie myśli o wielkim graniu (zgłoszenie do draftu NBA), obserwuje go także trener Mike Taylor, ale bez poprawy niektórych elementów (obrony przede wszystkim), ciężko będzie o miejsce w reprezentacji czy o transfer do zagranicznego klubu.
43. Kacper Młynarski (silny skrzydłowy, 1992r., 202 cm, PGE Spójnia Stargard) – śr. 8,8 punktu i 4,6 zbiórki, rok temu 39. miejsce
Ma potencjał, by być graczem jeszcze ważniejszym, ale nieustannie brakuje mu stabilności. Dobre mecze i zagrania przeplata wyraźnie gorszymi występami czy decyzjami. Doświadczony już, wszechstronny zawodnik, ale dla ważnego zawodnika ataku Spójni zaledwie 35% celnych rzutów z gry, w tym 28% trójek, to jednak pewne rozczarowanie. Dwa – trzy sezony temu bywało wyraźnie lepiej.
42. Dariusz Wyka (środkowy, 1991r., 209 cm, Legia Warszawa) – śr. 6 punktów i 7,8 zbiórki, rok temu 32. miejsce
Wszyscy go znają przede wszystkim ze strzelania z łuku (cieszynka po celnej trójce), ale Dariusz w tym sezonie pod koszem Legii wykonuje kawał solidnej roboty, co widać po średniej zbiórek i efektownych blokach. Wyka w Warszawie pełni znacznie większą rolę niż w ostatnich latach w Gdyni i wypada bardzo dobrze – w końcu Legia jest rewelacją sezonu z bilansem 10-2.
41. Daniel Gołębiowski (niski skrzydłowy, 1998r., 195 cm, GTK Gliwice) – śr. 10,6 punktu i 3,6 zbiórki, rok temu 53. miejsce
Nie jest łatwo utrzymać pozycję w zdominowanej przez cudzoziemców drużynie z Gliwic, ale 22-letniemu strzelcowi w pełni się to udaje. Gra po aż prawie 27 minut na mecz i poprawił skuteczności rzutów w porównaniu z sezonami w Polpharmie. Zyskuje na doświadczeniu (coraz mniej strat, coraz więcej przechwytów) i ten dynamiczny, charakterny gracz ma przed sobą jasną przyszłość.
Redakcja PolskiKosz.pl
Top 100 polskich koszykarzy:
Miejsca 100-91 >>>
Miejsca 90:81 >>>
Miejsca 80:71 >>>
Miejsca 70:61 >>>
Miejsca 60:51 >>>
[/ihc-hide-content]
