Dołącz do Premium – czytaj całe teksty i graj w Fantasy Lidze! >>
Top 100 polskich koszykarzy:
Miejsca 100-91 >>>
Miejsca 90:81 >>>
Miejsca 80:71 >>>
Miejsca 70:61 >>>
Miejsca 60:51 >>>
Miejsca 50:41 >>>
40. Bartłomiej Wołoszyn (skrzydłowy, 1986r., 196 cm, Asseco Arka Gdynia) – śr. 10 punktów i 3,9 zbiórki, rok temu 37. miejsce
[ihc-hide-content ihc_mb_type=”show” ihc_mb_who=”2,3,4″ ihc_mb_template=”1″ ]
Nadal jest kluczowym elementem ofensywy zespołu z Gdyni, miał już nawet mecz w tym sezonie z 7 celnymi rzutami z dystansu. Jego znaczenie widać było szczególnie przy problemach Arki z atakiem, gdy był kontuzjowany. Generalnie jednak łączna skuteczność 37% z gry szału nie robi, doświadczony gracz poza trójkami daje zespołowi z każdym sezonem coraz mniej.
39. Krzysztof Sulima (silny skrzydłowy, 1990r., 202 cm, Anwil Włocławek) – śr. 4,4 punktu i 3,3 zbiórki, rok temu 35. miejsce
To już drugi sezon Krzysztofa Sulimy we Włocławku i drugi, w którym popularny „Żubr” nie może znaleźć dla siebie miejsca w zespole. Coraz częściej Sulimę widzimy na dystansie, a przecież to nie jest gra, w której czuje się najmocniej. Można odnieść wrażenie, że w Anwilu ma być zawodnikiem, jakim nie jest i nigdy nie był. W tym lub podobnym otoczeniu ciężko będzie Krzysztofowi wrócić do gry z czasów jego pobytu w Toruniu.
38. Tomasz Śnieg (rozgrywający, 1989r., 190 cm, PGE Spójnia Stargard) – śr. 8,2 punktu i 3,6 asysty, rok temu 38. miejsce
Kolejny sezon w Spójni indywidualnie na bardzo dobrym poziomie. Tomasz na parkiecie robi to, co najlepiej potrafi – trafia z półdystansu, szuka gry dwójkowej z wysokimi oraz poluje na przechwyty, jest liderem zespołu. Być może mógłby wypadać jeszcze lepiej, ale z uwagi na kłopoty rzutowe jego i całej drużyny, czasem pod atakowanym koszem jest po prostu zbyt ciasno.
37. Mateusz Kostrzewski (skrzydłowy, 1989r., 202 cm, PGE Spójnia Stargard) – śr. 8,7 punktu i 4,3 zbiórki, rok temu 34. miejsce,
Poprzedni sezon kończył grając nawet jako środkowy i nie ma co ukrywać, ale coraz częściej będziemy widzieć go bliżej kosza, głównie na pozycji numer 4. W Spójni niekoniecznie jest w stanie w pełni rozwinąć skrzydła – przy słabo rzucających partnerach ma mniej miejsca na swoje firmowe ścięcia, a sam przecież z dystansu nie grozi jakoś szczególnie. Przy inaczej skonstruowanym zespole Kostrzewski nadal mógłby być jednym z czołowych Polaków w PLK.
36. Mateusz Dziemba (rzucający obrońca, 1992r., 192 cm, Pszczółka Start Lublin) – śr. 7,2 punktu i 2,2 zbiórki, rok temu 36. miejsce
Można powiedzieć, że wraz z marszem Startu w górę tabeli, Mateusz idzie w górę naszego rankingu. Dziemba był kluczową postacią zespołu, który zajął drugie miejsce w poprzednim sezonie i w tym także jego rola jest znacząca. Mateusz coraz lepiej gra z piłką w rękach, wciąż jest bardzo dobrym obrońcą i do tego zdecydowanie pewniej czuje się na dystansie jeśli chodzi o rzucanie.
35. Michał Kolenda (niski skrzydłowy, 1997r., 201 cm, Trefl Sopot) – śr. 9,1 punktu i 3,3 zbiórki, rok temu 42. miejsce
W tym sezonie jest o nim przynajmniej równie głośno, jak o jego młodszym bracie, wokół którego zawsze było wiele szumu. Michał do bardzo solidnej gry w obronie, z której był znany od zawsze, dołożył także znakomitą skuteczność w ataku – 57,1% za 3 to rewelacyjny wynik. Kolenda wyskakuje jednak poza rolę „3&D”, możemy go zobaczyć także w dynamicznych wjazdach na kosz i ścięciach z obwodu. Nie dziwi zainteresowanie Zastalu pozyskaniem Michała już teraz.
34. Michał Chyliński (rzucający obrońca, 1986r., 196 cm, Enea Astoria Bydgoszcz) – śr. 12,7 punktu i 3,3 zbiórki, rok temu 24. miejsce
Wciąż pewny na dystansie, wciąż jeden z liderów Astorii, którego nie można odpuszczać nawet na krok. Michał ratuje się talentem ofensywnym, widać już trochę regresu w fizyczności, zwłaszcza w defensywie. Wciąż jest jednak zawodnikiem, który – gdy złapie rytm – może dać zwycięstwo zespołowi niemal w pojedynkę.
33. Filip Matczak (rzucający obrońca, 1993r., 187 cm, PGE Spójnia Stargard) – śr. 11,5 punktu i 3,7 zbiórki, rok temu 31. miejsce
Jesteśmy na świeżo po rekordzie punktowym Filipa w meczu z Asseco Arka Gdynia, w którym zdobył 33 punkty. Matczak rozwija swoją grę, poprawił skuteczność za 2 punkty (54,7%), wciąż gra z wielkim zaangażowanie w obronie i notuje blisko 4 asysty, a jako rozgrywający gra znacznie mniej. Cały czas można czepiać się skuteczności za 3 punkty (poniżej 30%) – żeby powędrować wyżej w naszym rankingu na pewno poprawa w tym względzie będzie konieczna.
32. Daniel Szymkiewicz (rzucający obrońca/rozgrywający, 1994r., 193 cm, Zastal Enea BC Zielona Góra) – śr. 8 punktów i 2,5 zbiórki, rok temu 44. miejsce
Wielka szkoda, że Daniela z gry wyeliminowała kontuzja, bo rozegranie sezonu w Zielonej Górze pokazałoby, czy rzeczywiście zrobił ostatnio spory postęp, czy jednak sezon w Ostrowie po prostu wyjątkowo mu się udał. Szymkiewicz idealnie pasuje do koncepcji trenera Żana Tabaka, który w obronie stawia na agresywny nacisk na całym parkiecie i fizyczną grę, a w ataku na dwóch kreatywnych zawodników na pozycjach 1-2. Czekamy na szybki powrót!
31. Jakub Garbacz (niski skrzydłowy, 1994r., 197 cm, Arged BMSlam Stal Ostrów Wlkp.) – śr. 16,3 punktu i 3,5 zbiórki, rok temu 55. miejsce
Ten sezon w wykonaniu Jakuba jest po prostu rewelacyjny! W poprzednim sezonie był schowany w cieniu, w tym roku także można było sądzić, że będzie „dodatkiem” do zagranicznych gwiazd, ale to on jest najlepszym zawodnikiem Stali na ten moment. Znakomicie rzuca z dystansu – 41,7%, kapitalnie wygląda pod względem atletycznym, dzięki czemu może bronić zawodników z kilku pozycji, czy też efektownie kończyć wjazdy na kosz – w tym względzie na pewno zaliczył ogromny postęp.
Redakcja PolskiKosz.pl
Top 100 polskich koszykarzy:
Miejsca 100-91 >>>
Miejsca 90:81 >>>
Miejsca 80:71 >>>
Miejsca 70:61 >>>
Miejsca 60:51 >>>
Miejsca 50:41 >>>
[/ihc-hide-content]
