Dołącz do Premium – czytaj całe teksty! >>

Jeszcze w czasie meczów sparingowych przed turniejem kwalifikacyjnym do igrzysk olimpijskich w Tokio zastanawiałem się, jaki materiał mogę przygotować po kadrze i ostatecznie padło na analizę ruchu piłki. Skupiłem się na tym, ile wykonujemy podań i kto je wykonuje. Na tej podstawie spróbuję ustalić kto jest najważniejszym graczem oraz przez kogo przechodzi najwięcej gry. 

We wrześniu ubiegłego roku pisałem o tym, że można wykorzystać analizę sieci do analizy gry oraz określania najważniejszych ogniw w zespole i tym razem nieco zahaczymy o ten temat.

W analizie skupiłem się na trzech meczach. Pod lupę wziąłem ostatni sparing z Brazylią oraz dwa rozegrane mecze w Kownie: z Angolą i Słowenią. Z kilku powodów skupiłem się tylko na tych spotkaniach. Po pierwsze, mecz z Brazylią był ostatnim sprawdzianem przed istotnymi meczami, co pozwala odnotować różnicę między treningiem a meczem o stawkę. Po drugie, z ostatnich 4 meczów to pojedynek z Brazylią był wyrównany praktycznie przez 40 minut i dzięki temu mamy do analizy zupełnie 3 różne spotkania: wygrane wysoko (Angola), przegrane wysoko (Słowenia), wyrównane (Brazylia). Po trzecie, w przypadku skautingu rywali szkoleniowcy często analizują tylko 3 ostatnie mecze. 

Po czwarte, w ostatnim sparingu zabrakło Slaughtera, co również daje nam dodatkowe informacje o tym, jak zachowuje się zespół bez dominującego obwodowego gracza z piłką. Amerykanin z polskim paszportem ma łatkę rozgrywającego, który jest nastawiony na zdobywanie punktów, a w drugiej kolejności na kreowanie gry, co powinniśmy zaobserwować w statystykach. 

Jak podajemy?

W sezonie regularnym drużyny NBA wykonywały przeciętnie od 255-203 podań w przeliczeniu na 40 minut. Oczywiście, koszykówka w wydaniu NBA to zupełnie inny sport, więc podaje te dane poglądowo, bo są to jedyne ogólnodostępne dane dotyczące podań.

Reprezentacja Polski wykonała w trzech meczach odpowiednio: 278 podań przeciwko Brazylii, 318 przeciwko Angoli i 294 w meczu z zespołem Luki Doncicia.