Ranking Top 100 Polaków w roku 2020 – znajdziesz TUTAJ >>
Dołącz do Premium – czytaj całe teksty! >>
Poczekalnia
Przygotowanie jakiegokolwiek rankingu, a już zwłaszcza takiego na 100 pozycji, nigdy nie będzie idealne. Zawsze kogoś zabraknie i zawsze znajdzie się argumentu za obecnością lub niesprawiedliwym miejscu danego gracza w rankingu. To jednak tylko i wyłącznie zabawa – pamiętajmy.
Liczba miejsc też jest ograniczona, więc tych, którzy w tegorocznym rankingu się nie zmieściliśmy, a byli o włos od miejsca w setce, postanowiliśmy wyróżnić. Z parkietów pierwszoligowych na docenienie zasługują na pewno Mateusz Kaszowski (Decka Pelplin) oraz Filip Stryjewski (SKS Starogard Gdański).
Ta dwójka to gracze młodego pokolenia, którzy prędzej czy później do top100 wskoczą. Kaszowski miał pioronujące wejście do 1. Ligi po rozstaniu z Asseco Arką Gdynia i kto wie, być może sezon lub dwa „otrzaskania się” na zapleczu ekstraklasy dobrze mu zrobi. Stryjewski z kolei jest jednym z liderów Kociewskich Diabłów i drugim asystentem 1. Ligi (przy czym zdobywa też 14,4 punktu). Żeby wskoczyć na poziom ekstraklasy będzie konieczna na pewno poprawa w rzutach z dystansu i ograniczenie strat, ale Filip na pewno idzie do góry (rocznik 1999).
O mało co, a do rankingu załapaliby się także młodzi gracze z drużyn grających o najwyższe cele w PLK. W tym roku skład Stali uzupełniają Michał Pluta (Arged BM Stal Ostrów Wlkp.) i Aleksander Załucki (Arged BM Stal Ostrów Wlkp.), którzy w minutach, jakie otrzymali, pokazali sporo potencjału i koszykarskich umiejętności. Można się spodziewać, że w kolejnych latach trafią do drużyn z większą rolą i ich miejsce będzie już w czołowej setce.
Na pracę z młodzieżą postawili także we Wrocławiu i do dużego grania pukają także Jan Wójcik (WKS Śląsk Wrocław) i Kacper Gordon (WKS Śląsk Wrocław). Obaj potrzebują jeszcze chwili na przygotowanie się do rywalizacji w PLK pod względem fizycznym, ale do tego bardzo dobrym poligonem jest 1. liga i epizody, jakie teraz od trenera Andreja Urlepa czasem otrzymują. Nie ma raczej wątpliwości, że w kolejnych latach zobaczymy przed ich nazwiskami numer mniejszy niż 100.
100. Benjamin Didier-Urbaniak (rzucający obrońca, Legia Warszawa, 2001 r., 196 cm) – śr. 3,2 punktu i 0,2 asysty, rok temu poza rankingiem
Młody rzucający Legii ma za sobą już kilka dobrych momentów w PLK, gdzie dał się poznać przede wszystkim jako strzelec, który ma naprawdę dobrze ułożoną rękę. Nawet w tym sezonie trafił 4 z 6 rzutów za 3 punkty. Żeby jednak grać regularne minuty potrzeba trochę więcej – przede wszystkim fizyczności i przytomności w obronie. Didier-Urbaniak ma jednak dobre warunki i spory potencjał by już za chwilkę być naprawdę wartościowym ligowcem.
99. Wojciech Tomaszewski (rzucający obrońca, Asseco Arka Gdynia, 2002r., 196 cm) – śr. 1,8 punkt i 1,1 zbiórki, rok temu 100.
[ihc-hide-content ihc_mb_type=”show” ihc_mb_who=”2,3,4″ ihc_mb_template=”1″ ]
Przenosiny do Gdyni miały w zamyśle uwolnić minuty dla Wojtka, jednak sporo więcej niż w poprzednim sezonie we Włocławku nie gra. Brakuje rzutu, trochę też masy – to na pewno, ale za to Tomaszewski już teraz imponuje atletyzmem (kilka super wsadów) i grą w obronie. Wojciech ma długie ramiona, potrafi naciskać na kozłujących i w przyszłości może być czołowym defensorem ligi (kimś takim jak Marcel Ponitka?).
98. Marcin Nowakowski (rozgrywający, 1989r., 184 cm, Rawlplug Sokół Łańcut) – śr. 13,8 punkty i 8,6 asysty, rok temu 82. miejsce
Zejście do 1. ligi dało Nowakowskiemu drugie życie. W tym momencie jest najlepszym asystującym na zapleczu ekstraklasy i dopiero co zgarnął nagrodę dla najlepszego zawodnika miesiąca. Dla Marcina w PLK gra była być może zbyt szybka lub zbyt fizyczna, ale za to w 1. lidze czuje się jak ryba w wodzie i po prostu swoją grą robi na parkiecie różnicę.
97. Piotr Śmigielski (rzucający obrońca, 1989 r., 191 cm, Sensation Kotwica Kołobrzeg) – śr., 12,5 punktu i 5,1 zbiórki w 1. lidze, rok temu poza rankingiem
Choć dawał sobie radę w PLK, od dwóch sezonów wybiera mocną pozycję ligę niżej. I jest tam jednym z najlepszych graczy – doświadczony, potrafiący grać fizycznie, dobrze zbierający i dostarczający kilkunastu punktów na mecz. Ważny element Kotwicy, która w końcu jest w tabeli na miejscu zgodnym z oczekiwaniami. Na powrót do ekstraklasy raczej zabraknie mu rzutu, ale w 1. lidze jest gwiazdą.
96. Michał Kroczak (rzucający obrońca, 2000r., 190 cm, King Szczecin) – śr., 0,9 punktu i 0,3 asysty, rok temu poza rankingiem
W swoich krótkich wejściach w MKS-ie w zeszłym sezonie zbudował sobie nazwisko, dzięki czemu trafił do Szczecina i utrzymał się na parkietach PLK. Kroczak dalej sprawdza się jako gracz zadaniowy, choć teraz pewnie z rotacji Kinga wypadnie. Michał żeby w ekstraklasie pozostać na pewno będzie musiał rozwinąć swoją grę z piłką, bo przy takim wzroście, raczej będzie w PLK ustawiany jako rozgrywający.
95. Wojciech Czerlonko (niski skrzydłowy, 1995r., 195 cm, Twarde Pierniki Toruń) – nie grał w tym sezonie, rok temu 65. miejsce
Bardzo szkoda kontuzji odniesionej w meczach przedsezonowych, bo Wojciech mógł mieć szanse grać w, jak się okazało, bardzo ciekawym i wygrywającym zespole z Torunia, gdzie na pewno dostałby sporą szansę. Czerlonko znacząco poprawił rzut, do tego z uwagi na swoje warunki fizyczne jest dość wszechstronny i może kryć wielu pozycji na parkiecie. Taki gracz będzie w cenie i w kolejnych latach raczej nie powinien mieć problemów z brakiem ofert pracy.
94. Michał Krasuski (niski skrzydłowy, 2000r., 198 cm, Enea Astoria Bydgoszcz) – śr. 3,1 punktu i 0,9 zbiórki, rok temu 81. miejsce
To kolejny rok Michała z regularnymi minutami w Bydgoszczy. Widać postępy rzutowe, lepsze rozumienie gry, ale na większą rolę chyba jeszcze zbyt szybko. Niemniej regularna trójka i gwarancja agresywnej obrony na kilku pozycjach powinna zaprowadzić go na miejsca w czołowej pięćdziesiątce w kolejnych latach. Krasuski może kroczyć podobną ścieżką co Michał Kolenda – w końcu ma dopiero 21 lat.
93. Szymon Ryżek (rzucający obrońca, 1997r. 190 cm, SKS Starogard Gdański) – śr. 16,6 punktu i 5,4 zbiórki w 1. Lidze, rok temu 79. miejsce
W Ostrowie nie było już dla niego miejsca, więc Szymon wybrał duże minuty i grę w 1. Lidze, gdzie jak do tej pory sprawdza się znakomicie. Ryżek jest liderem zespołu ze Starogardu Gdańskiego i z taką grą do PLK pewnie niedługo wróci. Kwestią problematyczną jest na pewno jego rzut – żeby grać sporo w ekstraklasie ten element będzie musiał znacząco poprawić.
92, Alan Czujkowski (silny skrzydłowy, 1990r., 199 cm, MKS Dąbrowa Górnicza) – śr. 2,9 punktu i 2 zbiórki, rok temu poza rankingiem
Widać doświadczenie – tak w skrócie można powiedzieć o grze Alana Czujkowskiego w tym sezonie. Kiedy tylko dostaje szanse od trenera Jacka Winnickiego, to swoje zadania na parkiecie raczej wypełnia. Wiadomo, że raczej już nie zostanie podstawowym graczem w rotacji klubu z PLK, ale jako uniwersalny skrzydłowy uzupełniający skład może się sprawdzać bardzo dobrze, co teraz właśnie pokazuje.
91. Błażej Kulikowski (rzucający obrońca, 2001r., 195 cm, Grupa Sierleccy Czarni Słupsk) – śr. 0,6 punktu i 0,3 zbiórki, rok temu poza rankingiem
Jeden z głównych autorów bardzo udanego sezonu Czarnych zwieńczonego awansem do PLK. W ekstraklasie jeszcze trochę brakuje mu obycia i fizyczności, ale nawet w tych krótkich wstawkach pokazał, że niedługo będzie gotowy, bo koszykarsko ma naprawdę spory potencjał. Kulikowski może być kolejnym polskim, bardzo dobrze rzucającym zawodnikiem z pozycji 2/3, których w naszej lidze może być zaraz naprawdę wiele.
Kolejne dziesiątki graczy – w następnych dniach!
[/ihc-hide-content]
