Dołącz do Premium – czytaj całe teksty! >>

– Myślałem o rozwodzie, ale doszedłem do wniosku, że mógłbym trafić gorzej. A zatem: zostaję – powiedział niedawno mąż (Lillard) do żony (Blazers). Po czym przestał przynosić pieniądze.

Co teraz? Przestanie wracać na noc? Czy ujrzy walizki na wycieraczce?

Głupia sprawa z tą wiernością. Barwom klubowym też. 

Jeśli dasz drugiej stronie sygnał – nawet w najlepszych intencjach typu „o patrz, jaki jestem szczery!” – że nie jest tym, czego od życia oczekiwałeś, później nie bardzo jest jak to odkręcić. Choćbyś stawał na głowie, machał uszami, za każdym razem wracał do domu z coraz większym bukietem kwiatów i wstawał jeszcze wcześniej rano, by pobiec do piekarni po jeszcze świeższe bułki.

W sytuacjach tego typu zazwyczaj pozostaje zgniły kompromis: zostaję i będę udawał(a), że wszystko jest ok, a ty też będziesz udawał(a), że wszystko jest ok.

Przede mną. Przed sobą. Przed dziećmi. Przed rodziną. 

I przed sąsiadami też.

W związku Lillarda z Blazers zgniły kompromis wygląda obecnie mniej więcej tak: